இமெயிலில் வந்தது

July 06 2016

கீழேயுள்ள படம் ரத்தன் டாடாவுக்கு தரப்பட்ட ஒரு அன்பளிப்பு...இதைப் பார்க்கும் போது ஏதோ குழப்பமான வண்ணக் கலவையாகவே தோன்றுகிறது அல்லவா?
இதன் நடுவிலுள்ள வட்டத்தில் ஒரு பளபளப்பான இரும்பு உருளையை வைக்கும்போது அதில் தோன்றுவது ரத்தன் டாடாவின் உருவம்.
இதைச் செய்தவர் மிகப் பிரபல‌ ஓவியரோ,விஞ்ஞானியோ அல்ல.சாலையில் படம் வரையும் ஒரு சாதாரண மனிதர்.அரும் பெரும் திறமைகள் எங்கெல்லாம் ஒளிந்திருக்கின்றன பாருங்கள்.

சிரிக்க மட்டும்

July 04 2016
“செய்... அல்லது செத்துமடி...” ---- நேதாஜி..
“படி.. அல்லது பன்னி மேய்...” --- எங்க பிதாஜி....

ஆசிரியர்: எவன் ஒருவனால் ஒரு விசயத்தை மற்றவர்களுக்கு புரிய வைக்க முடியவில்லையோ அவன் ஒரு முட்டாள்...
மாணவர்கள்: புரியல சார்...

மகன்: அப்பா! ஓவரா என்னை பக்கத்து வீட்டுப் பொண்ணோட கம்பேர் பண்ணிகிட்டு இருப்பியே... இப்ப பாரு... அவ 470 மார்க்.. நான் 480... மார்க்.
அப்பா: சனியனே... அவ பத்தாவது படிக்கிறா... நீ +2 படிக்கிரடா

மனைவி கணவனுக்கு இலக்கணம் சொல்லி கொடுக்கிறாள்.
மனைவி: நான் ரொம்ப அழகு... இது என்ன காலம்? (Tense)
கணவன்: அது ஒரு இறந்த காலம்....

தேர்வு அறையில்...
மாணவன்: ஆல் தி பெஸ்ட்!
மாணவி: ஆல் தி பெஸ்ட்!
மாணவன் பெயில்.... மாணவி 80%
நீதி: நல்லவங்க வாக்கு மட்டும்தான் பலிக்கும்....
(ஒழுங்கா படிக்க முடியாததுக்கு என்னமா சமாளிக்கிறான்னு பாருங்க....)

நாட்டாமை: என்ரா... பசுபதி...எக்ஸாம்’க்கு பெவிகால் எடுத்துட்டுப் போற?
பசுபதி: அய்யா.. கொஸ்டின் பேப்பர் லீக் ஆகிப் போச்சாம்..
நாட்டாமை: என்ர தம்பி சிங்கம்டா.. சிங்கம்டா..... சிங்கம்டா..

முடியாது என்று சொல்பவன் முட்டாள்...
முடியும் என்று சொல்பவந்தான் புத்திசாலி...
இப்ப சொல்லுங்க...என் “செல்”லுக்கு டாப்-அப் பண்ண முடியுமா...முடியாதா...?

லவ் லட்டருக்கும், எக்ஸாம்’க்கும் என்ன வித்தியாசம்?
லவ் லெட்டர்: மனசுக்குள்ள நிறைய இருக்கும்.. ஆனா எழுத வராது...
எக்ஸாம்: மனசுக்குள்ள ஒண்ணுமே இருக்காது... ஆனா நிறைய எழுதுவோம்... எப்படி?


கணவன்: காலெண்டர்’ல என்னப் பாக்குற?
மனைவி: பல்லி விழும் பலன்...
கணவன்: கொண்டா.. நான் பாக்குறேன்... அது சரி... பல்லி எங்க விழுந்தது?
மனைவி: நீங்க சாப்ட்ட சாம்பார்ல...

நம்ம அய்யாச்சாமி நடு ஆற்றில் படகில் போய்க கொண்டிருக்கிறார்... அப்போது தூரத்தில் ஒரு போர்டு உள்ளதைப் பார்த்து அதில் என்ன எழுதி இருக்கிறது என்று படிக்க முயல்கிறார். ஆனால் அவரால் படிக்க முடியவில்லை... எனவே அவர் படகிலிருந்து குதித்து நீந்தி சென்று படிக்கிறார்...
“இங்கு முதலை உள்ளது...யாரும் இங்கே நீந்த வேண்டாம்.”

நம்ம சூப்பர் ஸ்டார் சாப்ட்வேர் என்ஜினியராக ஒரு படத்தில் நடித்தால் பன்ச் டயலாக் எப்படி இருக்கும்?

* J to the A to the V to the A --- JAVA
* கண்ணா... வைரஸ் தான் கூட்டமா வரும். ஆண்ட்டி வைரஸ் சிங்கில்’லாத்தான் வரும்.
* C க்கு அப்புறம் C++... எனக்கு அப்புறம் NO++

வாழ்கையின் முக்கிய ஏழு நிலைகள்.(Stages)
1. படிப்பு
2. விளையாட்டு
3. பொழுது போக்கு
4. காதல்
5.
6.
7.
ஹலோ... என்ன தேடுறீங்க? காதல் வந்த பிறகுதான் எல்லாமே போயிருமே...!!!

Lessons learned from Swathi's murder

July 02 2016

1. Girls married or unmarried should be selective in accepting friends request in facebook and other social media.

2. Avoid posting photos in different attires.If interested to post such photos paste it in relatives group.

3.Don't entertain boys whom you find suspicious on the first acquaintance .

4. Don't confirm friend requests from anyone who disguises himself with names of popular figures.

5. Don't post your views in groups which are very often entertains unwanted chats in any social media.

6. Don't trust anyone just because he is professionally qualified as you are.

7. Don't disclose any of your personal likes and dislikes in such groups.

8.Avoid people who have inherent hatred against working and high earning people.

9.It is highly advisable to limit your friends circle with close friends, colleagues and relatives.

10. Don't open the social media sites at tea breaks and during busy traveling hours.

11. Don't decide your life partner without parent's knowledge or concern.

12. Don't get into any sort of relationship Without knowing the background or family details of person.

13. Don't disclose your cell numbers to strangers at any cost.

14. If anyone approaches you for request of friendship or love affairs without your consent immediately inform your parents and if necessary inform to police.

15. Don't go out with the person whom you don't trust or believe. Take care..

சென்னை To கோவை

July 01 2016
போன வேலை முடிந்து ரயில் ஏறினால் கீழ் படுக்கை எனக்கு. பக்கத்தில் இருந்தவர் “எந்த ஊர்?”என்றார். கோயமுத்தூருங்க என்றேன்.

பல நேரங்களில் கோயம்புத்தூரில் இறங்குவதற்கு பதிலாக கொச்சினில் போய் இறங்கிய சம்பவங்களையெல்லாம் நினைவில் கொண்டு…. ”ஊர் வந்தா கொஞ்சம் எழுப்பிவிடுங்க… நான் மறந்து தூங்கீருவேன்” என்றேன்.

”நிச்சயமா பிரதர்” என்றார் அவர்.

டிடிஆர் இன்னும் எங்கள் பெட்டிக்கு வரவில்லை.

“என்ன பண்ணீட்டு இருக்கீங்க?”

சி சி டிவி கேமரா பண்ணிட்டு  இருக்கேன்…ன்னேன்.

எங்க எங்க பன்னிருக்கிங்க?

School, College, Hospitals, Companies 

அப்பறோம் நீங்க என்ன பண்றீங்க?

Blog எல்லாம் எழுதுவேன்…. நெறய புக்ஸ் படிப்பேன்....

நீங்க படிப்பீங்களா? என்றேன் ஆர்வம் மிகுதியில்.

”ஓ படிப்பேன்” என்றார்.

எந்த புக்கு? என்றேன்.

”வேற என்ன? பைபிள்….தான்” என்றார்.

அட சரியாகத்தான் உதவி கேட்டிருக்கிறேன். எழுப்புதல் கூட்டம் நடத்துபவரிடமே என்னை எழுப்பிவிடச் சொல்லி இருக்கிறேன்….

வீசிங் இருக்கிறதோ இல்லையோ… ஆனாலும் சும்மானாச்சுக்கும் இந்த இன்ஹேலரை ஒரு அமுக்கு அமுக்கும் பழக்கம் உண்டு. இதைப் பார்த்த பக்கத்து பெர்த் பிரதர் “உங்க சரீரத்துல பிரச்சனை இருக்கு” என்றார்.

இருக்குறதுனாலதான இதை அமுக்குறேன்? என்றேன். காலைல நீங்க எந்திரிக்கறப்போ இந்தப் பிரச்சனை உங்க சரீரத்த விட்டுப் போயிருக்கும் என்றார் கனிவாக.

நீங்க எம்.பி.பி.எஸ் எந்தக் காலேஜ்ல முடிச்சீங்க? என்றேன் ஆச்சர்யம் தாளாமல்.

நான் டாக்டரில்லை..,… ஆனா உங்குளுக்காக ஜெபிச்சா சரீரம் சரியாகும் என்றது அது.

அய்யய்யோ…. மத்தவங்களுக்கு எல்லாம் எதெதுலயோ கண்டம்ன்னா….. நம்முளுக்கு நாக்குல கண்டமாச்சேன்னு பயம் கிளம்பீடுச்சு.

”அதுக்கு விசுவாசம் முக்கியம் பிரதர்” என்றார் மீண்டும்.

இங்க அவனவன் சுவாசத்துக்கே சிரமப்பட்டுகிட்டு இன்ஹேலர் அடிச்சா இது வேற விசுவாசத்தப் பத்தி வகுப்பெடுக்குதே…. ஒருவேளை அதுக்கும் ஒரு இன்ஹேலர் வந்திருக்கோ என்னவோ….. யார் கண்டது?

ஆனாலும் வாயைத் தொறந்தா அப்புறம் நிச்சயமா கொச்சின்தான் என்கிற பயத்தில் தூங்க ஆரம்பித்தேன்.

டீ…. காபி…. டீ…. காபி…. சத்தம் கேட்டு எதேச்சையாய் விழித்தால் திருப்பூரில் நிற்கிறது வண்டி. நம்ம “விசுவாசமோ” குறட்டையின் உச்சத்தில்.

அய்யா கோயமுத்தூர் வந்திரும் எந்திரிங்க என்று எழுப்பி விட்டேன். அவர் சொன்னது மாதிரியே எனக்குள் ஏதோ ஒரு மாற்றம் இருப்பது போல பிரமை.
போய் மூஞ்சி கழுவி விட்டு வந்து அமர்ந்தார்.

“பிரதர் சரீரத்துல ஏதாவது மாற்றம் தெரிஞ்சுதா? என்றார் மறக்காமல்.

ஆமாங்க…. என்னவோ ஒரு மாற்றம் தெரியற மாதிரி இருக்கு….

”நான் சொன்னனில்ல…. ராத்திரி முழுக்க ஜெபிச்சேன். உங்க சரீரம் குணம் ஆகணும்கிறதுக்காக… அதான்…. அதான்…. பலிச்சுடுச்சு….” உற்சாகத்தில் துள்ளினார் அவர்.

என்ன மாற்றம் தெரியுது உங்குளுக்குள்ள… கமான்… சீக்கிரம் சொல்லுங்க பிரதர் என்று பரபரத்தார் மனிதர்.

எனக்குள்ள இருந்த வீசிங் போன மாதிரி இருக்கு….. ஆனா….

”என்ன ஆனா? கமான் தயங்காம சொல்லுங்க….”

அதுக்கு பதிலா ஹெர்ட் அட்டாக் வந்தமாதிரி இருக்கு என்றேன்.

வாடிகனுக்குப் போனாலும் வயித்தெரிச்சல் தொலையாது….ங்குறது இதுதான் போலிருக்கிறது.

என் அனுபவங்கள்

June 27 2016

அலாரமே தேவைப்படாத நாட்கள்னா அவை ஞாயிற்றுக் கிழமைகள் தான்... எவ்ளோ ஷார்ப்பா கண்ணு தன்னாலே முழிச்சுக்குது!

வெல்வதற்கு மட்டுமல்ல, தோற்காமல் இருக்கவும் வாழ்க்கையில் ஓடித்தான் ஆகவேண்டியிருக்கின்றது.

இரவில் கடைசியாக மொபைல் வைக்கும் முன் கடைசியா எதும் வாட்சப்ல வந்திருக்கானு பார்க்கிறவங்க, அப்போதைக்கு மொபைலை கீழே வைத்ததாக சரித்திரம் இல்ல!

சன்னல் வழியே உலகைப் பார்ப்பதாக நினைத்திருக்கிறேன்! அதே சன்னல் வழியே உலகம் பார்ப்பதையறியாமலே!

அனுமதிக்கப்படும் அளவிற்கான தவறுகளும், குற்றங்களுமே ’நெளிவு சுளிவு’ என வகைப்படுத்தப் படுகிறது

யாரோ இடைவிடாது உங்களை உற்றுக் கவனிக்கிறார்கள் அந்த யாரோ நீங்களாகவும் இருக்கலாம்!

சிகிச்சைக்காக மருத்துவமனைக்குள் நுழையும்போது கவனியுங்கள், அதுவரையிலும் அலங்கரித்திருந்த அகங்காரங்கள் ஒவ்வொன்றாய் உதிரத் தொடங்குவதை.

இந்த வாழ்க்கையை இன்னும் இலகுவாய் வாழ்ந்திட ’சூத்திரம்’ ஒன்றினைத் தேடிக்கொண்டிருப்பதிலேயே வாழ்க்கை கனக்க ஆரம்பித்து விடுகிறது.

"கோடை மழை" வராத கடன் வசூல் ஆகிறதுக்குச் சமம்!

வீழ்ச்சியிலும் பேரழகாய் இருக்கிறது "அருவி"

கோபத்தைக் கொட்டுவதற்கான வாய்ப்புகளை அமைதியாக அனுமதிப்பதுவும் பிரியம் தான்!

கேட்கிறவர்களுக்கு 'உண்மை பிடிக்காது' என்பதாலேயே சொல்கிறவர்கள் 'பொய்' சொல்கிறார்கள்!

மௌனித்திருக்கும் நேரமெல்லாம் மௌனமல்ல! உள்ளுக்குள் உரையாடிக் கொண்டிருக்கலாம்!

ஆன்ட்ராய்ட் போனிலிருக்கும் எல்லா 'ஆப்ஸ்'களும் சலிப்பூட்டும் கணத்தில், மூளைக்குள் நோக்கியா 1100 மொபைல் சிணுங்கிறது!

பிறக்கப்போகும் ஒரு குழந்தை சந்திக்கவிருக்கும் சவாலான உலகை விடவா, நானும் நீங்களும் வாழ்ந்துவரும் உலகம் சவாலாக இருந்துவிடப்போகிறது!? 

அழகான முகங்களைவிட அழகிய மனங்களே, காலம்காலமாய் அழியா ஓவியமாய் மனதிற்குள் பதிந்து கிடக்கின்றன.

நீண்ட நேரமாய் கதைத்துக் கொண்டிருக்கும் சிட்டுக்குருவியின் மொழியறிய எம் எந்த அறிவினைத் துறக்க வேண்டும்!

மொபைல் போனை அணைத்து வைத்துவிட்டு புத்தகத்தை வாசிக்கத் தொடங்குவதுதான் வாசிப்பிற்குச் செய்யும் நேர்மை!
- பிரபு 

துர்காவும் அக்காவும்

May 17 2016

இரண்டு நாட்களுக்கு முந்தைய இரவில் என் அம்மாவிடம் என் அக்காவை பற்றி கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன் அவள் பிறந்து சில மணி நேரத்திலேயே இறந்து விட்டால்! அவள் இருந்திருந்தால் எந்த மாதிரியான ஒரு அக்காவாக இருந்திருப்பாள் என்ற யோசனை தூங்கவிடாமல் வந்துகொண்டே இருந்தது. கண்டிப்பாக எனது குறும்பிலும் பாதியாவது அவளிடம் இருக்கும். நிச்சயமாக பதேர் பாஞ்சாலி படத்தில் வரும் துர்கா மாதிரித்தான் இருந்திருப்பாள்! அவளுக்கும் நான் அப்புவை போல் ஒரு தம்பியாக இருந்திருப்பேனோ என்னவோ!

 அந்த படம் அந்தரங்கமாக சில சலனங்களை எனக்குள் உருவாக்குகிறது என்பதற்காகவே அடிக்கடிப் பார்ப்பேன். முதன்முதலில் சென்னையில் என் பெரியம்மா வீட்டில் தான் பதேர் பாஞ்சாலி பார்த்தேன். படம் பார்க்க துவங்கிய சில நிமிசங்களிலே துர்காவிடம் என் மனதை பறி கொடுத்துவிட்டேன். துர்காவின் ஒவ்வொரு செயலும் என்னை அவளோடு மிகவும் நெருக்கமாக செய்தது.
 
துர்கா கொய்யாபழம் திருடுகிறாள். துர்கா அம்மாவிடம் திட்டுவாங்குகிறாள். துர்கா தம்பிக்கு அலங்காரம் செய்துவிடுகிறாள். ரயிலை காட்டுவதற்காக அழைத்துக் கொண்டு ஒடுகிறாள், பாட்டியோடு ஸ்நேகம் கொள்கிறாள். துர்கா பெரிய மனுஷியை போல புடவை கட்டியிருக்கிறாள்.  துர்காவின் பெரிய கண்கள், அடர்ந்த கூந்தல், முகச்சுழிப்பு, கள்ளசிரிப்பு என ஒவ்வொன்றாக என்னுள் வேர் பதித்து கொண்டேயிருந்தது.

துர்காவிற்கு உடல் நலமற்று போகிறது. அவள் இறந்து போய்விடுகிறாள். துர்கா இனி இல்லை என்று வீடே அவளின் வெறுமையை உணர்கிறது. அந்த நிமிசத்தோடு படத்திற்குள் முழ்கியிருந்த எனக்கு மூச்சடைப்பு ஏற்பட்டது போன்று படத்தை விட்டு கண்களை வேறு பக்கம் திருப்பத் துவங்கினேன். படம் பார்க்கப் பிடிக்கவில்லை. ஒரு கண்ணாடிக் கோப்பையை கைதவற விட்டது போன்று உள்ளுக்குள் நடுங்கி கொண்டேயிருந்தது.

துர்கா திருடி ஒளித்த வைத்த பொருட்களை அப்பு எடுத்து வெளியே எறியும் போது அத்தனையும் ஒடிப் போய் பொறுக்கி கொண்டுவிட வேண்டும் போலிருந்தது. ஈரக்களிமண் காலில் ஒட்டிக் கொள்வது போல மனதில் துர்கா அப்பிக் கொண்டு விட்டாள். ஆனாலும் அவள் உருவாக்கிய துக்கம் வடியவேயில்லை. இரண்டு நாட்களுக்கு மேல் சென்னையில் இருக்க முடியவில்லை. ஊருக்கு புறப்பட்டுவிட்டேன். ஆனால் துர்காவை பற்றிய நினைவுகள் மட்டும் இன்றும் மனதில் அழியாமல் அப்படியே இருக்கின்றன

துர்கா உயிரோடிருந்தால் என்னவாகியிருக்கும். அவர்கள் அந்த ஊரிலிருந்து வெளியேறி போயிருக்கமாட்டார்கள். அதைவிடவும் அப்புவின் உலகம் வேறுவிதமாக ஆகியிருக்கும். ஆனால் துர்கா படித்திருக்க மாட்டாள். துர்கா யாரையோ திருமணம் செய்து கொண்டு ஒரு எளிய வாழ்க்கையை வாழ போயிருப்பாள். ஆனாலும் துர்காவின் பாசம் அப்படியே இருந்திருக்கும். அப்புவிற்கு வாழ்வின் மீதுள்ள பிடிப்பாக இருந்திருப்பாள். துர்காவும் அப்புவிற்கும் உள்ள வெளிப்படுத்தபட முடியாத அன்பு இன்னொரு தளத்தில் அக்கதையை கொண்டு போயிருக்கும்

துர்கா காசியை பார்த்திருந்தால் மிகுந்த சந்தோஷம் கொண்டிருப்பாள். அந்த படித்துறைகளில் அவளது பாதங்கள் ஒடி களிப்படைந்திருக்கும். படித்துறை புறாக்களுக்கு தீனி போட்டிருப்பாள். துர்கா கல்கத்தாவில் ரயில் நிலையத்தை ஒட்டிய அப்புவின் அறையை கண்டிருந்தால் பால்யத்தின் காட்சியை நினைவு கூர்ந்திருப்பாள். வேதனை மிக்க தங்களது கடந்த காலத்தினை நினைத்து தன்னை மீறி அழுதிருப்பாள்.

படத்தில் கதாபாத்திரங்களை விடவும் அந்த கிராமமும் அதன் இரவு பகல்களுமே என்னை வசீகரித்தன. சத்யஜித்ரே உருவாக்கிய துர்கா ஏன் எனக்கு இத்தனை நெருக்கமாக இருக்கிறாள் என்று என்னை நானே பலமுறை கேட்டுக் கொண்டிருந்திருக்கிறேன். அவள் மீதான எனது விருப்பத்திற்கான காரணங்களில் சில வெளிப்படையாகவும் சில நிழல்மறைவிலும் இருக்கின்றன. அவளது சிறப்பே அவள் நம்மில் சிலரை நினைவுபடுத்திக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பதே. பால்யத்தின் மாறாத கள்ளத்தை அவள் சிரிப்பு வெளிப்படுத்திக் கொண்டேயிருக்கிறது. துர்கா யாவர் வீட்டிலும் கரைந்து போயிருக்கிறாள்.


துர்கா ஏன் எனது அக்காவின் சாயலில் இருப்பதாக எனக்கு தோன்றியது? இன்னொரு பக்கம் துர்காவை போல தம்பிகளை நேசிக்கும் அக்காக்கள் பலரையும் எனது பால்யம் முழுவதும் பார்த்திருக்கிறேன். அக்கா இல்லாமல் இருக்கிறோமே என்று சிறுவயதில் கவலைபட்டு அழுதிருக்கிறேன். அதுவும் கூட காரணமாக இருந்திருக்க கூடும்

இவையாவையும் விட ஊரை விட்டு வெளியேறி சென்ற குடும்பங்கள் யாவின் பின்புலத்திலும் ஒரு துர்மரணம் இருந்திருக்கிறது என்பதை நிதர்சனமாக கண்டதும் காரணமாக இருந்திருக்கலாம்

என் அக்காவும் இப்படி கண்ணுக்கு தெரியாத ஏதோ காரணங்களை நினைவுபடுத்துவதோடு மட்டுமல்லாது சில நிமிடமே வாழ்ந்தாலும் மின்மினிப்பு காட்டிச் செல்லும் மின்மினிப்பூச்சி போல வாழ்வின் வசீகரத்தை வெளிப்படுத்திக் கொண்டேயிருக்கிறாள்.


நீங்கள் பதேர் பாஞ்சாலி பார்த்திருக்கிறீர்களா என தெரியாது. ஆனால் ஒருமுறை அவசியம் பார்க்க வேண்டும் என்பதற்கு ஒரேயொரு காரணமிருக்கிறது. அதில் உங்கள் பால்யமும் கரைந்து கிடக்கிறது. துர்காவை போன்ற சிறுமி உங்களுக்கு சகோதரியாக இருந்திருக்க கூடும்.
- பிரபு 

The Sexy Pot Belly

May 05 2016

I recently read a Tamil article which detailed the different advantages of having a pot belly. 

Inspired from that article, I am writing this article which lists out the various uses of having a pot belly.

I am adding my own thoughts too with my own nutcrackers.

The various advantages of Pot Belly
1) When you fall face down on the ground, the pot belly will protect your face from hitting the ground. If there is no pot belly there is a high chance of you breaking your nose, hurting your eyes, breaking your teeth and having a bad head injury which in turn will result in brain damage. So pot belly is actually a life saving attachment for your body.

2) It is one of the most wonderful time-pass object in the world. When you are bored and when you have nothing to do, you can scratch your pot belly. You can sit on a chair and scratch your belly. You can also stand and scratch your belly. Some times, you can even lie on your back and slowly scratch your belly. It give an awesome feeling to you. The bigger the belly, the greater the feeling.
3) It is also a wonderful play station for children. Children can use the pot belly as punching bags. If the person with the pot belly lies on his back, the children can play sliding down his pot belly. This increases the blood flow of little children and also their appetite. It also increases the brain power of the children and they become better citizens of the country.

4) When you don't have a table to keep your laptop, you can use your own belly to keep the laptop. Also you can write by keeping a notebook on your belly. So it actually acts as a table too.

5) If you have a fluffy pot belly, many people can use your belly as a pillow while sleeping. When you are touring with your family and if you had forgotten to take a pillow, you can use your belly as a pillow for your family.

6) When you walk in the sun, your belly will act as a shield to your feet, and toes. It blocks sun rays from reaching your toes. So it helps you from not dehydration.

7) If you are in a music concert and if the musician who plays the ghatam had forgotten to bring the ghatam, you can ask him to use your tummy. Your tummy becomes a music instrument too. Make sure that you don't suffer from gastric problem when he plays your tummy.

8) If you have a big tummy, your respect increases. Examples are Policemen, Politicians.

9) Pregnant women carry the baby only for nine months. But when you have a pot belly, you carry it for life. People with pot belly are actually people who sacrifice their life for themselves. I salute them.

You know why I use sun glasses?

May 04 2016
I was waiting for an opportunity to post this picture of mine on my blog. Finally I got a suitable topic and I grabbed the opportunity immediately. This picture was taken in my home. This picture was clicked by my Wify. It was the one which is close to my heart. It was my first click after my marriage. Now let me come to the topic. Sun glasses have many uses. This post will list down the different uses of sun glasses

Sunglasses can cool the eyes and protect them from sun rays.
Sunglasses can also act as a hair band. My sun glasses are mostly oily as I keep them on my hair all the time. The crickets started this trend and many people like me follow it
Sunglasses can be stylishly held in one hand and rotated. This is done by some to gain attention.
Sunglasses can be worn on t shirts, shirt pockets. This is also for style quotient
The sunglasses can be worn to view color pictures as they give the photographs an instagram effect.
If you are bald headed, wearing a sun glass might make you a Kalaignar look-alike.
Sunglasses are like Facebook. You can stare at anyone without getting caught.
Sunglasses take away your shyness by a larger extent.
Some people are recognized by others only when they wear their sunglasses . Examples : - Director Balachander, Powerstar, Carrie Anne Moss and ofcourse me too. You might also be someone like that. Make an impact with sunglasses.
Giant sunglasses make unattractive girls look cute. Now I have incurred the wrath of the ladies with this point. So it is time for me to end this post

நீ என் பொறுப்பு

May 01 2016
அன்று அவளுக்கு அலுவலகம் முடிய கொஞ்சம் தாமதமாகிவிட்டது , நடு ராத்திரியில் சாலையில் நடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள், மனது ஒரு வித பயத்துடனே இருந்தது, ஆம்... அப்போது சாலை ஓரத்தில் ஒரு ஆட்டோ நிற்பதை கண்டு அந்த ஆட்டோவை நோக்கி நடக்க தயாரானாள், அப்போது பின்னால் இருந்து ஒரு சத்தம், இதயம் ஒரு நொடி நிற்க....

திரும்பி பார்த்தால் தன்னுடைய மேனேஜர், “ ஹேய் என்ன இங்க நிற்கிற, பயப்படாதே நான் உன்னை பத்திரமாக வீட்டுக்கு அனுப்பி வைக்கிறேன் நீ என்னுடன் பணி புரியும் பெண், நீ என் பொறுப்பு என்று சொல்லி அந்த ஆட்டோவில் அனுப்பி வைத்தார், ஆட்டோ நகர்ந்தது ஆட்டோ கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இருள் சூழ்ந்த சாலையில் பயணமானது ஆட்டோக்காரர் கேட்டார் ஏம்மா இவ்வளவு நேரமா வேலை செய்வீங்க என்று , ஒரு பதட்டத்தோடு ஆம் என்று சொல்ல இதயத்துடிப்பு அதிகமானது....

தான் போக வேண்டிய இடம் நெருங்கியதும் ஆட்டோவை நிறுத்த சொன்னாள், ஆட்டோ காரர் உடனே கொஞ்சம் இரும்மா பயப்படாதே அந்த தெரு முனையில் விடுறேன், என் ஆட்டோவில் வருகின்றாய் நீ என் பொறுப்பு என்று சொல்லி தெரு முனையில் இறக்கிவிட்டார். இரண்டு அடி கூட நடக்கவில்லை அதற்குள் ஒரு 45 வயது மதிக்க தக்க ஒருவர் வாயில் சிகரெட்டுடன் காட்சியளித்தார், இந்த முறை கிட்டத்தட்ட இதயம் முழுதாக நின்றுவிடும் போல் ஆக....

அவர் சட்டென சிகரெட்டை தூக்கி போட்டுவிட்டு இங்க வாம்மா நீ இவரோட பொண்ணு தான?, வா நான் உன்னை பாதுகாப்பாக கொண்டு போய் வீட்டில் விடுறேன் என்றார், கடைசிவரை அந்த பெண்ணுக்கு ஏதும் ஆகலை , ஆனால் இதை படிக்கும் போது ஒவ்வொரு முறையும் நம் இதயம் படபடத்தது இல்லையா, இது தான் நம் நாட்டில் பெண்களின் பாதுகாப்பின் நிலை என்பதை மறுக்க முடியாது தானே....

நம் நாட்டில் இருக்கும் ஒவ்வொரு பெண்ணின் பாதுகாப்பும் நம் பொறுப்பு என ஒவ்வொரு மனிதரும் நினைக்க வேண்டும், சாலையில் தனிமையில் நடக்கும் ஒரு பெண் யாரோ ஒருவரின் மகளாக, அக்காவாக, தங்கையாக, அம்மாவாக, மனைவியாக, காதலியாக தானே வாழ்ந்து கொண்டு இருக்க முடியும்... 
- பிரபு 

How to know if your wife is angry?

April 28 2016

If you experience the following incidents in your life, chances are that your wife may be angry with you.

1) When you ask her a question and when you don’t get a reply she is angry with you

2) If the vessels in the kitchen create lot of noise your wife is angry with you

3) If there is more salt in the food she is angry with you

4) If there is no salt in the food also she is angry with you

5) If you get the same breakfast every day she is angry with you

6) If there is no food, she is deadly angry with you

7) Forget her birthday and you will experience her wrath in full flow

8) Try changing the TV channel when she is watching her favourite serial on TV. If you do that you will experience any of the first 6 points in your life

9) When you are asked to sleep on the couch she is angry with you
10) When she asks you(with poori kattai) “Do I look fat?” , just understand that it is a trap. If you say Yes, you are in trouble. If you say No, you are again in trouble. If you keep quiet, there is more trouble. So what should you do?  Anyway she is gonna get mad at you. So just do what you wish to do and earn the wrath of your wife.

பொடியான்

April 27 2016

செந்தில்  என்பது அவனது பெயர், ஆனால் அப்படி யாரும் கூப்பிட்டு நான் பார்த்தேயில்லை. பெரியவர்கள் சிறியவர்கள் எல்லோருக்கும் அவன் பொடியான் தான். பொள்ளாச்சியில் பலகோபலபுரம் வீதியில்  வாழ்ந்தவன். இருபத்திஎழு  வயதை கடந்திருக்கும்.

கார் டிரைவர், ஆட்டோ டிரைவர்  மற்றும் எந்த ஒரு குறிகோளும் இல்லாமல் தன் வாழ்வை கொண்டுசெலுத்தி அற்பவயதில் இறந்து போனான்.

நான் அறிந்தவரை நன்பர்களுக்காக  கைக்காசை முழுமையாக செலவு செய்த ஒரே ஆள்  பொடியான் மட்டுமே. செந்தில் ஒருவருடன் போன் செய்து பேசினால் எப்படியும் ஒரு மணி நேரம் பேசுவான். அக்கறையாக நலம் விசாரிப்பான். அவர்களை பற்றியே விவாதம் செய்வான். அதில் எப்போதும் நிறைந்த அன்பும் அக்கறையுமிருக்கும். 

கண்ணாடி தொழில் செய்யும் குடும்பத்தை சேர்ந்தவன். தொழிலில் அவன் திறமையை மிஞ்ச ஆள் கிடையாது. பணம் தேவைப்படும்  நேரம் மட்டுமே வேலை செய்வான். மற்றநேரங்களில் வீதி உழா கிளம்பிவிடுவான். யார் வீட்டோடும் சில நிமிசங்களில் கரைந்துவிடும் மனது அவனுக்கு. அவனுக்கு நண்பர்களாக இல்லாத ஆட்களே கிடையாது. செந்தில் என்னோடு நிறைய நாட்கள் சேர்ந்து சுற்றியிருக்கிறான். ஒன்றாக தங்கியிருக்கிறான். 

ஒரு நாள் ஒரு பட்டு வேஷ்டி வாங்க வேண்டும் என்று என்னை அழைத்து கொண்டு சென்னை சில்க்ஸிற்கு போனான். தேடி சலித்து நல்ல பட்டுவேஷ்டியாக வாங்கினான். யாருக்குடா பொடியான் என்றேன். தெரிந்த ஒருவருக்கு என்றான். நான் அதிகம் கேட்டுக் கொள்ளவில்லை. அன்று மாலை நாங்கள் சாப்பிட போன போது அருகாமையில் உள்ள ஒயின்ஷாப்பிற்குள் நுழைந்து அங்கே வேலை செய்து கொண்டிருந்த பதினைந்து வயது பையனை அழைத்து இந்தாடா உங்கப்பாவுக்கு பட்டுவேஷ்டி என்று இரண்டாயிர ரூபாய் வேஷ்டியை தந்துவிட்டு எதுவும் நடக்காதது போல பையன் முதுகில் தட்டி கொடுத்துவிட்டு வந்துவிட்டான்.

ஒயின்ஷாப் பையனால் நம்பவே முடியவில்லை. அன்றிரவு அந்த பையன் எங்கள் அறைக்கு வந்து செந்தில் முன்னால் அழுது கொண்டிருந்தான். செந்தில் அவன் கைகளை பிடித்து கொண்டு இதுல என்னடா இருக்கு. எங்கிட்ட காசு இருந்துச்சி வாங்கிட்டுவந்து தந்தேன். நீ கொண்டு போய் ஊர்ல கொடுத்துட்டு வா என்று அனுப்பி வைத்தான். ஒயின்ஷாப் பையன் வெளியேறி போன பிறகு உனக்கு இந்த பையனை எப்படி தெரியும் என்று கேட்டேன்.

ஒருநாள் குடிக்க சென்றபோது இவன் நான் கேட்காமலே ஒரு அவித்த முட்டை கொண்டு வந்து சாப்பிடச் சொன்னான். எந்த ஊர் என்று விசாரித்தேன். அப்படி இரண்டு மூணுநாளில் பழக்கமாகிவிட்டது. அவன் வீட்டில் ஒரு திருமணம் . அதற்காக அவன் அப்பாவிற்கு பட்டு வேஷ்டி வாங்க வேண்டும் என்றும் முதலாளி முன்பணம் தர மறுப்பதாகவும் சொன்னான். அதான் நானே பட்டுவேஷ்டி வாங்கி தந்துவிட்டேன் என்றான். செந்திலை தவிர இன்னொரு ஆள் இப்படி நடந்து கொள்ளவே முடியாது.
இன்னொரு முறை  நானும் செந்திலும் பாலகோபலபுரம் பள்ளி அருகே நின்று கொண்டிருந்தோம். ஒரு பள்ளிசிறுவன் செருப்பு போடாமல் நடந்து போய்க் கொண்டிருப்பதை கண்ட செந்தில் ஒடிப்போய் தான் போட்டிருந்த செருப்பை கழட்டி அவனிடம் தந்துவிட்டு வெறுங்காலோடு வந்தான். படிக்கிற பயல் செருப்பு போடாமல் போகிறான். நமக்கு எதுக்கு என்று சொல்லி சிரித்தான்.

செந்திலுக்கு  எப்படி பணம் வருகிறது என்று தெரியாது. ஆனால் எவ்வளவு வந்தாலும் நண்பர்களுக்காக செலவழித்துவிடுவான். அவனுக்காக எதையும்சேர்த்து வைத்து கொண்டதேயில்லை. நண்பர்களை வீட்டுக்கு அழைத்து போய் விருந்து வைப்பது.  மற்றவருகளுகாக எதையும் செய்வது இது தான் அவனது வாழ்க்கை.

சென்னையில் வந்து நிறைய சிரமபடுகிறான் என்று கேள்விபட்டு ஒரு நாள் அழைத்துபேசியபோது அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லை பெப்சி மாமா.(இப்படிதான் எப்பொழுதும் என்னை அழைப்பான்) சரியாகிவிடும் என்று சிரித்தபடி என்னை அழைத்து போய் பீயர் வாங்கி கொடுத்துவிட்டு சென்றான்.

சில வாரங்களுக்கு முன்பு திடீரென ஒரு நாள் போன் வந்தது. ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு செந்தில் இறந்து போய்விட்டான் என்று. என்னால் துக்கத்தை தாங்க முடியவேயில்லை. அவனை பற்றி நினைத்து நினைத்து அழுதேன். செந்தில் அபூர்வமான நண்பன். அவன் இறந்த தகவல் கூட தெரியாமல் போய்விட்டதே என்ற துக்கம் மனதை துவள செய்துவிட்டது

செந்திலை போல உள்ளவர்கள் ஒருபோதும் தன்னை முன்நிறுத்திக் கொள்ளவேயில்லை. மற்றவர்களை நேசிப்பவர்கள் அவனுக்காக உள் அன்போடு கூட இருப்பவர்கள் வெகு குறைவு. அப்படியொரு நிஜமான அன்புக்குரியவனை இழந்துவிட்டேன். செந்திலின் நினைவுகள் மனதில் கொப்பளிக்கின்றன. அவன் கொண்டாடப்பட வேண்டியவன்.

- பிரபு 

How about sun glasses for this summer?

April 26 2016


I always had a craze for sun glasses. I was introduced to sunglasses when I was a little boy. My uncle used to come home wearing a Ray Ban Coolers. He would come home, remove his glasses and keep it in his pocket. I would often ask him to allow me to touch the glasses and he would never allow me to touch the glass because it was costly and he thought I would break it.

Later, in movies, Rajnikanth started showing his antics with glasses. His cigarette throwing skill was one thing I always wanted to ape when I grew up. His next best stunt was the way he twisted his sun glasses before wearing them. I wanted to try that too. When ever my dad asked me what I wanted, I would say "I need sunglasses". Most of the time I would get sunglasses (3 for Rs 10) and that would give me headache.

In high school, when I was in class 7, my friend Sudarshan brought a sun glass to school. Everyone in our class got permission from him to wear the sunglasses. We would wear it and then ask our friends "How it looks?". They would say "It looks great". Then we would run to the cycle stand and use the rear view mirror in the cycles to see how we looked. It would be a horrible sight. But we never cared.

Years have passed and my love for sunglasses is still the same. Now I have the liberty to opt only for a Polaroid sun glass. As it is summer time in my city, I have started wearing coolers everywhere. I step foot outside with my sunglasses on. Even when I walk into any office, the sunglasses are still there. Some might think it is rude to wear sunglasses while having conversations with them. But I don't think so; cos of the jill jill effect on my eyes.

Two places give me problems when I wear sunglasses.

1) A dim lit restaurant. 
I find it very hard to eat food with my sun glasses on. 

2) Peeing in the Loo
Aiming is an art. But I feel like a martial art exponent who shoots bulls eye with his eyes closed. When my shoes are wet, you should not associate that with my poor aim.

Weird Friends

April 24 2016

The weird friends in my life
We all have that one weird friend in life. Some of us have many weird friends. Here is a summary of some of the weird friends I have in life.

1) Rin Friend:
She uses Rin soap to take bath.

2) The Let-Go friend:
He pings me on my FB messenger when he is in the loo. I would ask him “Hey What you doing?”. He would reply “I am letting it go”. I would ask him “Letting go of what?”. He will immediately take a selfie and send the photo to my inbox.

3) The Killer friend:
She goes to the beauty parlour every week. Sometimes she colours her hair. Sometimes she does pedicure / Manicure.  She reminds me of how I used to be in my college days. Last week she went to a fish spa. The beautician washed her feet in warm water and then asked to soak her feet in a water tub filled with colourful fish. She did all that. After a few minutes, the fish in the tub started to float. On a closer look, she found that the fish were all dying. She was immediately asked to remove her legs from the tub and asked to leave the parlour. This happened in Phoenix mall in Chennai.

4) The Drunk Lover:
He is the biggest drunkard I have seen in my life. We used to drink together in our college days. I used to get high even before I finish my first bottle of beer. He would be steady even after finishing 8 bottles of beer. The sad part of the story is, I get phone call at 2 am in the morning, It is always him. When I ask him “Why do you drink like this?”, his reply would be  “If I stop drinking, how will you realise that I remember you at 2 am in the morning?”. I am hundred percent sure that he flicked that line from some where

5) The LIKE friend:
I am scared of her when she is online. She will ping me for some useless things. “Hey Chriz, I have uploaded a new profile picture. Please like that picture” , “Hi Chriz, please be my neighbour in Farmville”, “Dude, I am participating in a photo competition. Click this link and like the picture and make me win”

6) The Crazy about me Friends:
Off late I am receiving lot of emails from girls who are crazy about me. This is one such email.

goodnessrossi55@hotmail.comHello my dear how are you i hope that you are fine please try to contact me in my email (goodnessrossi55@hotmail.com) so that i will give you my picture for you to know who i am, and i am interested to make friend with please try to contact me in my box because i don't have any access to reply your message in my facebook try to reply me in my email box ok.Thanks.Yours Truly Friend,goodness.

She is my only TRULY friend. Do you have a TRULY friend in your life?

7) The Money Friend
There is a group of people who suddenly get close with me when I have money in my hand. I don’t have a clue how they find out when I get a lump sum of money. These are the ones I am really vary of in life. I keep them at a distance. Beware of them. I will always trust a drunkard. But I will never trust these fellas. 

-PrabhuPepsi

(Note: I am a weird friend to all my friends)

எலிக்கு என்னவாகியிருக்கும்?!

April 21 2016

பெங்களூருக்கு 2003ல் வந்த புதிதில்  காந்திநகரில் ஒரு நண்பரது அப்பார்ட்மெண்ட் அறையில் தங்கியிருந்தேன். அந்த அறையை ஒரு சர்வாதிகாரி நிர்வகித்து வந்தார். அவரது கட்டுபாட்டின் கீழே நான்கு வேலையில்லாத பசங்கள் தங்கியிருந்தார்கள். நான் ஐந்தாவது ஆளாக ஊரிலிருந்து கிளம்பி அந்த அறைக்கு வந்திருந்தேன். (அவரை ஏன் சர்வாதிகாரி என்கிறேன் என்பதை இரண்டு பத்திகளுக்கு பிறகு நீங்களே உணர்ந்து கொள்வீர்கள்.)

அறைக்கு வந்த முதல்நாள் அவர் என்னை தனியே அழைத்து கையில் ஐம்பது ருபாய் தந்து வெளியே சாப்பிட்டு கொள்ளும்படியாக அன்புக் கட்டளையிட்டார். என் மீது இவ்வளவு அன்பா என்று நெக்குருகிப் போய் சாலையோர இட்லி கடை ஒன்றில் சாப்பிட்டுவிட்டு அறைக்கு திரும்பினேன். பிறகு தான் தெரிந்தது அவர்களுக்காக செய்யும் சாப்பாட்டை நான் பகிர்ந்து கொள்ள துவங்கினால் அங்கேயே தங்கிவிடக்கூடும் என்ற முன்னெச்சரிக்கை தான் அந்த அன்பிற்கான காரணம் என்று.

நான் உள்ளே நுழைந்த போது சர்வாதிகாரி சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார். காலையில் அறைக்கு வந்த போதே கவனித்தேன். அறையில் மின்விசிறியில்லை. ஒரேயொரு ஏர்கூலர் இருந்தது. அது அவருக்கு மட்டுமேயானது என்பது அப்போது தான் புரிந்தது.

சர்வாதிகாரியின்  தட்டில் இரண்டு சிக்கன் லெக் பீஸ் இருந்தன. அவரோடு சாப்பிடும் சகஜீவிகள் அவித்த முட்டைகள் மற்றும் ஊறுகாயை தொட்டுக்கொண்டு சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆனாலும் ஒருத்தரது பார்வை கூட அந்த சிக்கன் லெக் பீஸ் மீது திரும்பவேயில்லை. அவ்வளவு கண்ணியம் கட்டுப்பாடு. 

சர்வாதிகாரி சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் அவருக்கு ஒருவன் பணிவாக ஒரு டம்ளர் தண்ணீர் மோந்து நீட்டினான். அதை குடித்துவிட்டு ஏர்கூலரய் அணைத்து ஒரமாக வைத்துவிட்டு எழுந்தார். ஒருவன் சர்வாதிகாரியின் மதிய உணவிற்கான டிபன் பாக்ஸ் எடுத்து நீட்டினான். அதை வாங்கி கொண்டு அவர் வாசலுக்கு வந்த போது பயந்து நடுங்கும் ஹவுஸ் வொய்ப் போல ஒருவன் தயங்கி தயங்கி மதிய சாப்பாட்டுக்கு குழம்பு வைக்க தக்காளி வெங்காயம் வாங்கணும் என்று இழுத்தான்.

அவர் வேண்டா விருப்பத்துடன் நூறு ரூபாயை எடுத்து நீட்டி எண்ணெய் இல்லாமல் குழம்பு வச்சா போதும் என்றார். அதை அவர் சாப்பிடப்போவதில்லை. பிறகு எதற்காக மற்றவர்கள் எண்ணெய் சேர்த்து குழம்பு சாப்பிட வேண்டும். என்பதே உள் அர்த்தம், பணிவாக நூறு ருபாயை பெற்றுக் கொண்டு அவரை வழி அனுப்பி வைத்தார்கள். அவர் தெருவை கடந்து போகும் வரை அறை ஒடுங்கியிருந்தது.

அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் அறை முழுமையாக உருமாறத் துவங்கியது. ஒருவன் சிகரெட் எடுத்து பற்றவைத்தான். அடுத்தவன் டிவியை போட்டு சத்தமாக பாட்டு கேட்டான். தெருவில் பள்ளிக்கு செல்லும் பெண்பிள்ளைகளை மற்றவன் ரசித்து சைட் அடித்து கொண்டிருந்தான். நான் என்ன நடக்கிறது என்று புரியாமல் உட்கார்ந்து கொண்டேன்.

நன்பன் உடனே அங்கிருந்த ஏர்கூலரை எடுத்து என் முன்னே வைத்து சுற்றவிட்டான். கண்ணியம் கட்டுபாடுடன் இருந்தவன் இப்போது வெறும் ஜட்டியுடன் அறையில் நடந்து கொண்டிருந்தான் என்னடா இது என்று அவனிடம் கேட்டேன்.

அவன் அப்படி தான்டா.. இருப்பான். அவன் தான் வாடகை கொடுக்கிறான். அவன் தான் கைசெலவுக்கு காசு தர்றான். அவனை அட்ஜெஸ்ட் பண்ணிகிட்டு போகவேண்டியது தான். என்றபடியே  சிகரெட் பிடிக்க துவங்கினான்.

அறை மிகச் சிறியது. நான்காவது தளம் அதற்கு மேல் மொட்டைமாடிதான். ஆகவே வெயில் சுவரெல்லாம் இறங்கி வழிந்தோடியது. தரையில் படுக்க முடியாது. அன்று மாலை அலுவலகம் விட்டு திரும்பி சர்வாதிகாரி என்னை தனியே அழைத்து கொண்டு அருகாமை இருந்த பூங்காவிற்கு சென்றார். நான் என்ன செய்ய போகிறேன் என்று கேட்டார். தெரியவில்லை என்று சொன்னேன். இன்றிரவே ஊருக்கு திரும்பி போய்விடும்படியாக அறிவுரை சொன்னார். அதெல்லாம் முடியாது என்று உறுதியாக சொன்னேன். அப்போ வேறு ரூம் பாத்துக்கோ என்றார்.

யோசிக்கிறேன் என்று சொன்னேன். அது அவரை கேலி செய்வது போல இருந்திருக்ககூடும். என்ன மயிருக்குடா என் உயிரை வாங்குறதுக்குன்னே வர்றீங்க. என்று கத்தினார். நான் அமைதியாக இருந்தேன்.

பிறகு அவரே கோபம் தணிந்து ரெண்டு நாள் இருந்துட்டு போயிரு என்று சொன்னார். நான் தலையாட்டினேன்.  ரூம்ல இருந்தா வேலை செய்யணும். கட்டுப்பாடா இருக்கணும். தெருவில் போற பொம்பளை பிள்ளைகளை வேடிக்கை பாக்க கூடாது. அநாவசியமா என்னை கேள்வி கேட்க கூடாது புரியுதா என்றார். தலையாட்டிக் கொண்டேன். 

காலைல்ல ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒரு வேலையிருக்கு .நீ இனிமே தினமும் என் டிரஸ் அயர்ன் பண்ணி கொண்டு வந்து தரணும்  என்ன செய்வியா என்றார். தலையாட்டினேன். எவ்வளவு காசு வச்சிருக்கே என்று கேட்டார். ஆயரம் ரூபாய் என்று சொன்னேன். அதை ஊருக்கு போறதுக்கு வச்சிக்கோ என்றபடியே செகண்ட் ஷோ படத்துக்கு போகலாமா என்று கேட்டார். அதற்கும் தலையாட்டினான்.

அன்று அறை நண்பர்கள் யாவரும் சேர்ந்து படத்திற்கு போனோம். படத்தின் இடைவேளையில் இரண்டு நாட்களின் பின்பு நான் ஊருக்கு போய்விட வேண்டும் என்பதை சர்வாதிகாரி மறுபடி நினைவூட்டினார். நான் பலமாக தலையாட்டினேன். இரவு அறைக்கு நடந்து திரும்பி வரும்போதும் அதை நினைவூட்ட அவர் தயங்கவேயில்லை.

அடுத்த நாள் காலை அவரது பேண்ட் சர்டை என்னிடம் தந்து அயர்ன் பண்ணிவர சொன்னார். காசு கேட்டதும் அவருக்கு கோபம் வந்தது. போடா. போய் தேச்சிட்டு வா. அதான் ஆயிரம் ரூபாய் வச்சிருக்கேல்ல என்று சொன்னார். அவருக்காக துணியை தேய்த்து கொண்டுவந்து தந்தேன். அன்று அவர்களோடு அவித்த முட்டைகள் மற்றும் ஊறுகாய் சகிதமாக சாப்பிட என்னை அனுமதித்தார்.

அறையில் அவர் குடிப்பதற்கு தனி கேன் வாட்டர். நாங்கள் குடிப்பதற்கு கார்ப்பரேஷன் தண்ணீர். அறையில் ஒரேயொரு முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி மட்டுமே இருந்தது. அதை அவர் கவனமாக தனது சூட்கேஸில் வைத்து பூட்டிவிட்டு போய்விடுவார். யாரும் பவுடர் போடக்கூடாது. எங்கேயும் யாரும் அவர் பேரை சொல்லி கடன் வாங்க கூடாது என்பது கட்டாய நிபந்தனை.

ஆனால் அதை ரகசியமாக அத்தனை பேரும் உடைத்து கொண்டிருந்தார்கள். டீக்கடை துவங்கி துணி துவைக்கும் சோப் வரை அத்தனையும் கடனில் ஒடிக்கொண்டிருந்தது. போதாதற்கு அறையில் இருந்த ஒருவன் அதே தெருவில் வசித்த ஒரு பெண்ணை காதலித்து கொண்டு வேறு இருந்தான். அந்த பெண் மதிய நேரங்களில் அறைக்கே வந்து போவாள். சர்வாதிகாரிக்கு தெரிய வந்தால் அவ்வளவு தான் யாவரும் பயந்து கொண்டேயிருந்தோம்.

இரண்டு நாட்கள் கடந்து போனபிறகும் நான் ஊருக்கு கிளம்பவேயில்லை. அந்தவார இறுதியில் அவர் என்னை மறுபடி அதே பூங்காவிற்கு அழைத்து கொண்டுபோனார். உன் நல்லதுக்கு தான் சொல்றேன். பெங்களூரில் யாரும் பெரிசா வந்திர முடியாது. அதுவும் இது ரெசிசன் பிரியட்  வேலை இல்லாம ரொம்ப கஷ்டம். நான் எல்லாம் வந்த புதிதில் முன்று நாட்கள் கூட சாபிடாம இருந்தவன் தான்,,. உன் பீலிங் எனக்கு புரியுது. ஊருக்கு போயிரு என்றார்.

நான் பத்து நாளில் போய்விடுவதாக சொன்னேன். அவர் ஏதோ யோசனை செய்தபடியே ஒரு மாசம் டைம் தர்றேன் என்றார். அவரது தாராள மனதை கண்டு ஆனந்தம் அடைந்தபடியே சார் செகண்ட் ஷோ போகலாமா என்று கேட்டேன். அவர் முறைத்தபடியே அடுத்தவன் காசில் என்ஜாய் பண்றதை முதல்ல விடு என்று அறிவுரை சொல்ல துவங்கினார். ஒரு வாரம் நிம்மதியாக போனது.

ஒரு வழியாக சர்வாதிகாரியின் உலகம் எனக்கு பழகிப்போனது. அவர் யாரையாவது சந்தேகப்பட்டால் தான் அதிகம் கோபப்படுகிறார். அவரது விசுவாசிகளை அவர் ஒரு போதும் இம்சிப்பதில்லை. தினமும் அவரை அரைமணி நேரம் புகழ்ந்தால் போதும் அவர் ஏதாவது நல்லது செய்வார். இப்படி அவரை சமாளிக்க கற்று கொள்ள துவங்கியிருந்தேன்.

ஒரு நாள் ஊரிலிருந்து சர்வாதிகாரியின் தம்பி ஒருவன் கிளம்பி வந்திருந்தான். அவனும் அண்ணனும் அச்சில வார்த்தவர்கள் போல ஒன்றாக இருந்தார்கள். அண்ணன் தம்பியும் வந்த நாளில் நெடுநேரம் ரகசியம்பேசிக் கொண்டார்கள். தம்பி புதிதாக இன்போசிஸில் வேலை கிடைத்து வந்திருப்பதால் இனி அங்கேயே தங்கப்போகிறான் என்று சர்வாதிகாரி அறிவித்தார்.

முன் அறையய் சர்வாதிகாரி எடுத்து கொண்டிருந்தார். நாங்கள் பின் அறையில் ஒடுங்கியிருந்தோம்.  அந்த அறையில்பாதியை தம்பி ஆக்ரமித்து கொண்டார். தம்பிக்கு சிகரெட் பிடிக்கும் பழக்கமிருந்தது. அதை அண்ணனிடம் இருந்து மறைக்க வேண்டும் என்று விரும்பினார். இது தான் அவரது ஒரே பலவீனம் என்பதை புரிந்து கொண்டு அதை வைத்தே தம்பியை அறை நண்பர்கள் சரி கட்டினார்கள்.

அண்ணனும் தம்பியும் தினசரி மாலை தங்களது எதிர்காலத்தை திட்டமிடுவார்கள். எந்த வயதில் வீடு வாங்க வேண்டும். எந்த வயதில் திருமணம். பிள்ளைகளை எந்த பள்ளியில் படிக்க வைக்க வேண்டும்  எப்போது ஒய்வுபெற வேண்டும் என்பது வரை அந்த யோசனை நீளும். நாங்கள் சிரிக்காமல் அதை கேட்டுக் கொண்டிருப்போம். 

பிறகு அவர்கள் ஒன்றாக சாப்பிடுவார்கள். அவர்களுக்கு மட்டுமே பிடித்த டிவி சேனலை பார்ப்பார்கள். ரிமோட்டை யாராவது தொட்டால் காலி. கோபம் பொங்கிவரும். மொத்தத்தில் அடுப்படியில் அலையும் கரப்பான்பூச்சிகளை போலவே எங்களை அசூயை கலந்த பார்வையுடன் அண்ணன் தம்பிகள் நடத்தினார்கள்.

ஒரு ஞாயிற்றுகிழமை. அன்று சர்வாதிகாரி சரக்கு அடிக்கும் நாள். அவருக்கு தேவையான லெக் பீஸ், கடலை, திராட்சை எல்லாம் வாங்கி வைத்து மற்றவர்கள் காத்திருந்தார்கள். அண்ணன் தம்பி இருவரும் மிகுந்த தோழமையுடன் குடித்தார்கள். மற்றவர்களுக்கு அவ்வவ்போது ஒரு கட்டிங் தருவதை அவர்கள் மறக்கவேயில்லை.

பதினோறு மணி வரை அவர்கள் குடித்துவிட்டு உறங்க துவங்கினார்கள். அறையில் இருந்த இரண்டு நண்பர்கள் சினிமா பார்க்க கிளம்பி போயிருந்தார்கள். நான் டிவி பார்த்து  கொண்டிருந்தேன்.

திடீரென பனிரெண்டரை மணி அறையில் ஒரு அலறல் சப்தம் கேட்டது. அறையில் இருந்த சர்வாதிகாரியின் தம்பி தன்னை ஒரு  எலி கடித்துவிட்டது என்று கத்திக் கொண்டிருந்தான். நானும் இன்னொரு நண்பனும் புரியாமல் விழித்துகொண்டிருந்தோம்.

எப்படி எலி  அங்கே வந்தது என்று எவருக்கும் தெரியவில்லை. சர்வாதிகாரி நாங்கள் தான் ஏதோ சதி செய்து எலியை அறைக்குள் வரச்செய்துவிட்டது போலவே கத்திக் கொண்டிருந்தார். எலி கடித்தால் என்னவாகும் என்று அவர் கேட்ட கேள்விக்கு எவரிடமும் பதில் இல்லை. என் நண்பன் சிரிப்பு தாங்கமுடியாமல் வாயை பொத்திக்கொண்டு வெளியே போனான்.

தன் தம்பியிடம் எவ்வளவு பெரிய எலி என்று அண்ணன் கேட்டார். அது ஒரு சுண்டெலி என்று தம்பி பயத்துடன் சொன்னான்.

இஙகே இடைவெட்டாக ஒன்றை சொல்லிக் கொள்ள விரும்புகிறேன். அது என்னவென்றால் பெங்களுருக்கு வந்த நாள் முதல் சர்வாதிகாரியின் தம்பி லுங்கி கட்டுவதை விட்டுவிட்டு  ஷார்ட்ஸ் அணிய ஆரம்பித்திருந்தான். அதை வாரத்திற்கு ஒரு முறை தான் துவைப்பான்.  கையால் தொட்டால் பிசுபிசுக்குமளவு அழுக்கேறியது அந்த ஷார்ட்ஸ். ஜட்டி அணியும் பழக்கமும் கிடையாது. ஆகவே அவன் அருகே படுப்பதற்கு எவருக்கும் தைரியமிருப்பதில்லை.

அவன் ஒரு மல்லிகைபூ சென்ட் வைத்திருந்தான். காலை எழுந்தவுடன் முகம் கழுவிக் கொண்டு  மல்லிகைப்பூ சென்ட்டை உடல் முழுவதும் பூசிக் கொண்டுதான் டீ சாப்பிடவே போவான். அன்றிரவும் காற்றோட்டமாக படுத்துகிடந்த அவனது டிராயருக்குள் தான் சுண்டெலி நுழைந்திருந்தது.
எலி கடித்ததை விட அது எங்கே கடித்தது என்ற ஆராய்ச்சியை அவன் விரும்பவேயில்லை. உடனே அவனை ஆஸ்பத்திரிக்கு அழைத்து கொண்டு போவது என்று முடிவு செய்து அந்த பொறுப்பை சர்வாதிகாரி என்னிடம் ஒப்படைத்தார். அந்த நேரம் காந்தி நகர் பர்ஸ்ட் ஸ்டேஜ அருகே ஒரு மருத்துவமனை திறந்திருக்கும் என்று அவனை அழைத்து கொண்டு ஒரு கால் டாக்ஸியில் கிளம்பினேன். பயம் அவன் முகத்தில் உறைந்து போயிருந்தது.

அவனது நேரம் மருத்துவமனையில் ஒரேயொரு பெண் மருத்துவர் மட்டுமே இருந்தார். அவன் உள்ளேயே வர மறுத்தபடி வெளியே நின்று கொண்டிருந்தான்.

நான் உள்ளேயிருந்த நர்ஸிடம் எலி கடித்துவிட்டது என்று சொன்னேன். எங்கே என்று அவள் அப்பாவியாக கேட்டாள். எனக்கில்லை. அவருக்கு என்று கையை காட்டினேன். ஏன் அவர் உள்ளே வராமல் நிற்கிறார் என்று கேட்டாள். என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியவில்லை.

அவனை உள்ளே வரும்படியாக அழைத்தேன். அவன் என்னை முறைத்தபடியே உள்ளே வந்து நர்ஸிடம் எலி கடித்துவிட்டது என்று கையை விறைப்பாக நீட்டினான். அந்த நர்ஸ் கையிலா கடிச்சது என்று  ஆதங்கத்துடன் கேட்டாள். அவன் முறைத்தபடியே ஆம்பளை டாக்டர் இல்லையா என்று கேட்டான்.

அவர் ரவுண்ட்ஸ் போயிருக்கார். வர அரைமணி நேரமாகும் என்றாள். பரவாயில்லை நான் காத்திருக்கிறேன் என்று தனியே போய் உட்கார்ந்து கொண்டான்

பரவாயில்லை. நானே முதல் உதவி மருந்து போட்டுவிட முடியும் உள்ளே வாருங்கள் என்று நர்ஸ் அழைத்தாள்.  நான் அவனது டிராயரை காட்டி எலி கடித்துவிட்டது என்று தயங்கி தயங்கி சொன்னேன். அவள் முகத்தில் பொங்கிய சிரிப்பை அவளால் அடக்கவே முடியவில்லை. தலைகவிழ்ந்தபடியே உள்ளே ஒடினாள். அறைக்குள்ளாக இருந்த இன்னொரு நர்ஸ் வெளியே எட்டிப்பார்த்து சிரித்தாள்.

சர்வாதிகாரியின் தம்பி என்னை மனதிற்குள்ளாகவே சாபம் கொடுத்து கொண்டிருந்தான். இதற்குள் இன்னொரு கால்டாக்ஸி பிடித்து  சர்வாதிகாரியே மருத்துவமனைக்கு வந்திருந்தார். அவர் அதே நர்ஸிடம் போய் எலி கடித்துவிட்டது என்றார். அவள் உடனே உங்களுக்குமா என்று கேட்டாள். அவருக்கு கோபம் தலைக்கு ஏறிவிட்டது. தான் ஒரு அரசாங்க ஊழியர் என்று கத்தினார்.  அரை மணி நேரத்தின் பிறகு டாக்டர் வந்து பரிசோதித்துவிட்டு ஊசி போட்டார்.

அண்ணனும் தம்பியும் ஒன்றாக அறைக்கு கிளம்பி போனார்கள். மறுநாள் காலை அறையில் சமையல் நடைபெறவில்லை. அண்ணன் தம்பி இருவரும் கோபத்துடன் வெளியே கிளம்பி போனதும் அறையில் இருந்த நண்பர்கள் அந்த எலிக்கு என்னவாக போகிறதோ என்று அதிகம் கவலைப்பட்டார்கள். அறையில் சிரிப்பு பொங்கியது

மாலை சர்வாதிகாரி அறைக்கு திரும்பியதும் அந்த எலி விவாகரத்தில் நான் நடந்து கொண்டது மன்னிக்க முடியாத குற்றம் என்றும் தம்பி அதற்காக நிறைய வருத்தபட்டதாக சொல்லி உடனே வேறு அறைக்கு செல்லும்படியாக உத்தரவு பிறப்பித்தார்.

நான் கண்ணியத்துடன் அதை ஏற்றுக் கொண்டேன். இரவே இனி பெங்களூரில் குப்பை கொட்ட முடியாது என்று பொள்ளாச்சிக்கு பஸ் ஏறிவிட்டேன். அதன் ஆறுமாசத்திற்கு பிறகு அந்த சர்வாதிகாரி திருமணமாகி தனி வீடு பார்த்து போய்விட்டார் அறை காலியானது என்று நண்பன் சொன்னான். 
இப்போதும் அந்த பெங்களுரு காந்தி நகர் அறையை நினைத்தால் அந்த எலிக்கு என்னவாகியிருக்கும் என்ற கவலை இருக்கவே செய்கிறது. என்னை விட நள்ளிரவில் இப்படியொரு கேஸ் வந்ததை நினைத்து அந்த நர்ஸ் எவ்வளவு சிரித்திருப்பாள் என்பதை நினைக்கும் போது தான் என்னாலும் சிரிப்பை அடக்க முடிவதேயில்லை.

-பிரபு 

This Is Life!

18-04-2016

Do you all know whats life???!
Its all about simple questions!!!


என்ன குழந்தை?!

எந்த School?!

எத்தனை அரியர் 
எவ்வள்வு  சம்பளம் 

எப்போ கல்யாணம்

எவ்வளவு குழந்தை?!

என்ன உடம்புக்கு?!

என்னது !!! செத்துட்டாரா !!!!

This is called LIFE!

Art of sleeping

Re Posted On April 18 2016

I  have mastered the art of Sleeping. I can do it with my eyes closed.

Sleep is a gift given to mankind. If one has  proper sleep, his day would be so great. People who have less sleep have many problems in life.

There are two kinds of people
1) Those who stay late at night. They are popularly called as the night owls.
2) Those who wake up early. They are usually disciplined when it comes to time keeping.

I belong to the first group. I am never on time. I sleep late. I have swollen eyes and I love sleeping in the morning hours. I get irritated when someone wakes me up in the morning.

My favorite sleeping position is lying down on my sides, with both my hands safely locked between my thighs. When I sleep in this position I dream big. This is the position in which I make Abdul Kalam proud.
The worst thing is when I feel sleepy when I use facebook . It becomes a very tough choice to make. As I type this post, I remember how I used to sleep during my childhood and How I sleep these days. So let me take all of you down my memory lane. As I share my memory on this amazing gift called Sleep, most of you would relate to it and some would say "Hey I did that too". So sit back and enjoy this post

My sleeping style  - As a Baby
When I entered this world, my parents lost their sleep. I used to be awake all night, pooping in my nappies and peeing the whole mattress. My mom tells me that I have the habit of sucking my finger while sleeping.

As a Young Boy
As a young boy , I had the habit of bed wetting. Now don't you guys give that dirty smile. I know many of you would have done that too. When ever I wet my bed, my mom made me to pick the whole mattress and dry it in the hot sun. The mattress would be very heavy. My sleeping sessions during those days were heavenly too. I often dream of eating cotton candies during my sleep. When I wake up in the morning, I would be shocked to see that I had actually torn the pillow and has eaten some cotton from the pillows. I was made to use air pillows to stop me from eating cotton from pillows. The bed wetting continued till I was ten years old. After that the frequency became less and I last wet my bed when I was 12 years old. I still remember that night.

My dad used to tell me that he will put a cockroach inside my underwear if I continue to wet my bed. He should have just made this paper cup solution for me.
As a Teenager
Things became worse when I was in my early teens. When I entered my teens, my love for sleep became so intense. I started sleeping in classrooms. I woke up very late in the mornings. I had school at 9 AM. I used to wake up at 8.30 AM. So some days , I had forgotten to brush my teeth and some days I went to school without taking bath.

Sleeping between 4 AM and 8 AM is the amazing part of the sleeping life. My dad never liked it when he saw me sleeping on the bed after 6 AM. He would try all means to wake me up. He would switch on the tube light. The tube light would flicker for sometime and that would be so irritating for me. I would pull the bed sheet up and cover my face with it and get back to sleep. Next he would come near me and constantly say "Prabhu wake up" on my ears. When someone tells that once , it is ok. But when the same dialogue is repeated for an hour, you go nuts. I would still manage to sleep.

Then he would pull the bed sheet so that my face is not covered and he would use this opportunity to sprinkle some water on my face. I considered this as third degree torture. But I would still use the bed sheet and wipe my face, roll down to the other side of the bed and then continue sleeping. When nothing could stop me from sleeping, my mom enters the scene with something from the kitchen. If the morning breakfast is puri, she would enter the room with a puri kattai (a wooden cylindrical stick used to roll puri) and she would directly get into action. I was a Gandhian and I never liked Violence. Hence I would immediately wake up and head to school.

As a Youth
As a college going boy, my sleep pattern changed. I started living with classmates in their home in the name of group studies and later in their rooms. We never slept in the night. We spent our nights doing all sorts of nonsense stuff. We used our class hours to sleep.

As a Married Man
This was a period in which I learnt to share. No fights for the bed sheet. No pillow fights. I started living life - King Size. When you have a wife who wakes you up with a good morning kiss and a cup of hot coffee, what else do you need?

Big fun memories

April 17 2016

When I was a little boy I was crazy about a particular brand of chewing gum called "Big fun". When we buy those chewing gums, we would get a free cricket trump card free. I had an entire pack of trump cards with me because of my addiction towards big fun. I would always have a big fun in my mouth. I became a big fun addict because of Krish Srikanth and Viv Richards. They were the chewer boys in the sports world.  

Once when I was in class 4 AMS(my school),  my class mate Tamil Selvi became my biggest enemy. She was the biggest girl in the class and I was the craziest boy in class. She would whack me, toss me and knock me down with her fists every time I got into a fight with her. 

On one such occasion, when she punched me down, I got up, took out the chewed gum from my mouth and entangled it around her hair. She tried her level best to take the gum off her hair and that only made matters worse and in the process she ended looking like Mallinga.


The next day she came to class with a new hair cut and she was very much ashamed of her short hair. I am not going to get into the details of the treatment I received from my class teacher, the school headmistress and the correspondent of the school for my art work on her hair. I was banned from chewing gums in school and the school banned chewing gums. 

One place where people around the world love sticking chewing gums is "Under the desk". Any desk in class room in India will have a chewing gum stuck underneath. This would help us in sticking any secret stuff underneath the benches. There were some friends who used to stick the gum under the benches and then take it again and chew when ever they wanted to. When you stamp on a gum accidentally, you will get a yukky feeling.  Do you stick chewing gums under the desk?.... pls do share!

Ten Truths

 April 12 2016
Ten truths about this photo

1) Either the photographer  (Ramesh) or I must have been under the influence of alcohol when this photo was clicked. The slant frame is a testimony for that. This picture was clicked with a 8 mega pixel Nikon camera. During those days an 8 MP picture was supposed to be HD.

2) The computer that is in front of me was still intact. That's the only stuff from this picture that is still left  with me.

3) The get to know yourself poster behind me changed the way I approached life. It also helped me to know myself better. The poster was left behind in that room to inspire my cousins.

4) Don't think I am wearing a shorts or a pant in this picture. If you try to zoom in for evidence your eyes will become nollai.

5) The blue bag that is lying under the desk has been a hiding place for thousands of movie CDs, and food items during those days.

6) I am wearing my roomie Joseph pius's glasses. That is to get the geek look.

7) I am not hooked onto the mobile because smart phones had not come into India in a big way back then. I did not have to be in WhatsApp groups as a participant or an admin. I talked with people face to face. I did not have to be removed from WhatsApp groups like this. I did not have to read crap news papers like ToI too. I did not have to read news like this

8) Toiler Paper of India- as it is popularly called also comes from the same prestigious Economic Times family. Not sure how the same group hires journalists for one paper and porn reviewers for another paper they produce.


9) I was 23 years old when this photo was clicked ( It is a 12 year old photo). The solace is I have not aged much in the last 12 years.

10) Lot of things to achieve in life. So Please ......

Tamilnadu State Government Bus

April 03 16

A month ago, a Tamilnadu state Government bus made it to the headlines in Kerala, when a woman who was sitting inside the bus fell on the road through the bottom of the bus. Luckily she escaped from being run over by the bus. 

Critics claim that the condition of the Tamilnadu government buses are pathetic. But Pepsi Boy and his team did a top secret survey on the buses and came up with an amazing discovery. The buses are in good condition. 

All these buses have a reason for being pathetic. They are made to look pathetic; but all these buses are in a disguise and they serve a purpose. Look at the following six buses
1) Drunk bus: If you travel in this bus, it will give you the same feeling that only a drunkard experiences. If you do not have enough money to buy alcohol and drink, all you have to do is travel in this bus. You will have feel giddy.

2) The side stand: Why should only bicycles,scooters and motor bikes have side stands? Why should the two wheelers have all the fun? The buses should also have a whale of a time

3) The Piles seat: This is a CSR activity by the government. It is specially designed for those who have piles. If you don't have piles, if you sit on it, you will get piles. If you already have piles, eat pilex. That is what my friend Robert eats.

4) The ladies gym: This special ladies bus is designed in such a way that it starts only when the ladies give it a push. It strengthens the arms of the girls which in turn helps them to protect themselves from rapists

5) The submarine: We won't tell you the technology used by our buses. All our buses are submarines

6) Mountaineer: You want to become a mountaineer? Just travel in our buses. You can even conquer the everest easily.

If you think that the Government has only the above 6 varieties of buses, you are in for a big surprise because there are many more types of theme buses that the Government has released. 9 of them are displayed in the below picture.
1) Rain theme bus : If we rain theme hotels and discothes, why not a rain theme bus?
2) The burning bus : If the people of my state get angry, they burn buses and our buses serve that purpose too
3) No footboard travel : To avoid people from travelling by footboard, we have introduced the bus without footboard
4) Emergency exit : In case of emergency, just jump out. This is for extra safety
5) Easy chair: This is different from the push back seats. The easy chair seats automatically dislocates your spine and enables you to utilize your medical insurance for some ortho surgery
6) Fresh air for legs : Why should your face alone get fresh air? Your legs are also a part of the body and they need fresh air too.
7) The rain theme bus DJ : This is the guy who makes all the music
8) Sunny Leone bus : This is a glamour bus. It has a covering that does not cover anything
9) Hitting the sack : The sack seat helps you to understand the poverty in our Nation.

Mr.Underwear

16-01-16

Underwear is the greatest invention made by man. Many people claim that they are the inventors of the underwear. But as an historian, It is my duty to set historical precedence right so that the right person is honored. வரலாறு ரொம்ப முக்கியம் அமைச்சரே !.

Underwear was invented by a Tamil man by the name,"அண்டர் வரையார்"(like  வானவராயர்) Then by British people it becomes Underwear. 
This is a 2000 year old picture unearthed by archaeologists. This picture shows Mr.Undadayer  stitching something using his sewing machine. Now as a critic, you would argue that photography was not invented during that time. For all the doubters, let me tell you that this is not a photograph. This is a painting drawn by Ms.Kusalambal Kuppusamy who was a famous painter of that time.

Some other critics might say that Sewing machines were invented only in 1790 by Thomas Saint. Such critics have no other job other than getting their brains conked up by reading some internet articles. Please do not believe all that you read online. Let us come back to Mr.Undadayer .

Mr.Undadayer  was a tailor and he lived very long ago. One day when he was stitching clothes, he saw a man running on the streets without any clothes. The naked man was shouting "Eureka, Eureka". A dog chased the naked man and bit his lollipop. 

Mr.Undadayer ran to the biting scene and saved the naked man from the dog and treated him. He then stitched an undergarment for the naked man and that particular piece of clothing came to be called as "Mr.Undadayer" (hen it named as underwear). 

The naked man was none other than Archimedes. I am sure there will be hundreds of critics who will still not believe this post and will try to find loopholes in this post. But history cannot be repeated just for them.

-Prabhu